Στη δεκαετία του 30 στις ΗΠΑ ήταν πολύ δημοφιλείς στη νεολαία οι αγώνες με αυτοκίνητα χωρίς μηχανή. Θεωρείται ότι οι πρώτοι που αποφάσισαν να εξοπλίσουν τα αυτοκινητάκια με κινητήρα και να τα τροποποιήσουν, ήταν από την πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ, την περίοδο μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Αυτοί κατασκεύασαν μικρά αυτοκινητάκια με κινητήρα μοτοσυκλέτας και διοργάνωναν αγώνες σε πίστα αεροδρομίου.
Αυτοί οι αγώνες διεξάγονταν σε κλειστό κύκλο ώσπου το 1956 ο Art Ingels, πρώην πιλότος και μηχανικός στην εταιρεία Curtis Craft στο Glendale (εταιρεία κατασκευής αγωνιστικών αυτοκινήτων) αποφάσισε να κατασκευάσει σχετικά απλό μοντέλο, το οποίο ονόμασε καρτ.
Στις αρχές του 1957 ο Bill Rowles, Duffy Livingstone και Roy Desbrow ίδρυσαν την εταιρεία Go-Kart Company για την κατασκευή καρτ. Η επιχείρηση τους ξεκίνησε καλά και αργότερα αγόρασαν οικόπεδα 5 στρεμμάτων στο οποίο κατασκευάστηκε η πρώτη καρτ πίστα για καρτ αγώνες. Τον ίδιο χρόνο ο Ingels ίδρυσε δική του εταιρεία κατασκευής καρτ - Ingels-Borelli.
Λόγω του απλού σχεδιασμού και του σχετικά χαμηλού κόστους (100-200 δολάρια) το καρτ απόκτησε μεγάλη δημοτικότητα. Το 1962 είναι το μπουμ στην κατασκευή καρτ λήγει.
Ο αριθμός των εταιρειών κατασκευής καρτ μειώνεται δραστικά. Τα καρτ γίνονται πιο ισχυρά, πιο ολοκληρωμένα και πιο ακριβά.
Στη θέση του πλαισίου κατασκευασμένο από απλούς υδραυλικούς σωλήνες εμφανίζεται πλαίσιο από ειδικούς σωλήνες υψηλής αντοχής. Η αύξηση της ισχίου και η μεγαλύτερη ταχύτητα οδηγούν στην ανάγκη για μεγαλύτερη ασφάλεια των πιλότων. Όπως και στους άλλους μηχανοκίνητους αγώνες αυτές οι απαιτήσεις γίνονται λόγος για την μείωση των κατασκευαστών και στην επιβίωση στον κλάδο μόνο των επαγγελματιών.